Podręcznik

Zdolność do wolnego powiększania odkształceń, pomimo braku zmiany obciążenia w czasie.

Przeciwieństwo sprężystości. Odkształcenia materiału w wyniku działania zewnętrznych obciążeń oraz możliwość zachowania zupełnie nowych kształtów po ustaniu obciążeń.

Powierzchnia, która zabezpiecza konstrukcję np. stalową przed korozją.

Łączenie lub sposób łączenia elementów

Element konstrukcji o znacznej długości, małej szerokości i wysokości oraz o stałym przekroju poprzecznym.

Świadome i twórcze działanie człowieka, które przyczyni się do powstania obiektu budowlanego i jego użytkowanie przez określony czas, w określonych warunkach.

Elementy uzupełniające w konstrukcjach spawanych, o grubości 6÷55 mm, szerokości 20÷150 mm.

Poziomy elemnent konstrukcji, który oddziela poszczególne kondygnacje w budynku

Konstrukcje zbudowane z prętów, w których sztywność węzłów ma wpływ na przenoszenie obciążeń.

Zmniejszanie naprężeń z upływem czasu przy niezmienionych odkształceniach.

W przekroju elementu działa siła wypadkowa, która jest prostopadła do tego przekroju i powoduje ona wydłużenie elementu (rozciąganie) lub jego skrócenie (ściskanie).

Zginanie i ściskanie wywołuje naprężenia normalne.

Przewód, element konstrukcji o znacznej długości, najczęściej o przekroju kołowym używany np. do transportu gazów, cieczy.

Powszechnie stosowany element konstrukcji stalowej, walcowany na gorąco (bez szwu), zgrzewany lub spawany (ze wszem). Z kolistych rur można wytwarzać rury kwadratowe i prostkątne w wyniku przeciągania ich na gorąco przez specjalną głowicę.

Część dokumentacji projektowej, dzięki której możliwe jest wykonanie elementów konstrukcyjnych, łączenie ich w układy i zespoły i zmontowanie w postaci obiektu budowlanego.