Metale

Substancje, które mają dobre przewodnictwo elektryczne i cieplne, są plastyczne, wytrzymałe, mają charakterystyczny połysk oraz swobodne elektrony na powłoce walencyjnej.

Metale charakteryzują się:

- połyskliwą, gładką powierzchnią,

- są ciągliwe i kowalne,

- dobrym przewodnictwem cieplnym,

- dobrym przewodnictwem elektrycznym,

- bezwonnością,

- wysoką temperaturą topnienia i stałym stanem skupienia w temperaturze pokojowej (za wyjątkiem rtęci).

Własności wytrzymałościowe metali w temperaturach obniżonych

Wraz ze spadkiem temperatury wzrasta ich wytrzymałość na rozciąganie oraz granica plastyczności, a udarność maleje. Spadek udarności może mieć różny przegieg. Może być wraz ze zmiejszeniem temperatury łagodny lub gwałtowny, nawet przy małych spadkach w zakresie temperatur pokojowych, na co trzeba zrócić uwagę przy projektowaniu i przy użytkowaniu maszyn i urządzeń. Górną temperaturą kruchości materiału nazywamy, taką, w której następuje gwałtowny spadek udarności.

Przez dodanie np. chromu, niklu, molibdenu można zwiększyć udarność, wytrzymałość i oporność na zmęczenie.

Własności wytrzymałościowe metali w temperaturach podwyższonych

Wraz ze wzrostem temperatury maleje wytrzymałość na rozciąganie, granica plastyczności, moduł sprężystości E oraz G oraz twrdość. Wzrasta wydłużenie i przewężenie. Najczęściej w przypadku stali konstrukcyjnej i stopowej do temperatury 200C nie dostrzega się większych zmian, od 200C do 300C zmiany są niewielkie (około 2%), a powyżej 300C dochodzi do wyraźnego spadku tych wartości. Dla metali kolorowych i ich stopów następuje zmniejszenie wytrzymałości już przy 60C.

Przez dodanie chromu, niklu, molibdenu można zmniejszyć spadek własności wytrzymałościowych w wyższych temperaturach.